Toen ik klaar was met mijn studie had ik geen sprekend cv. Het stond het bol met stages op paardenstallen, maar met een paardendiploma op zak wisten veel organisaties niet wat ze met mij, een paardenmeisje, moesten. Voor degenen die mijn paardenervaring konden lezen – of er op z’n minst in geïnteresseerd waren – kreeg mijn beschreven ervaring wel meer inhoud.

Al vanaf mijn achtste ben ik gek op paarden. Vanuit mijn passie koos ik daarom voor een studie die daarbij aansloot, ongeacht of ik per se fulltime wilde gaan werken in de paarden. Dat wist ik namelijk helemaal nog niet, maar de opleiding, die was te gek! De hele dag bezig zijn met paarden, dat was toch een droom voor een paardenmeisje?

Op een stal met goedgekeurde hengsten leerde ik duidelijk zijn en grenzen stellen. Weet je waar je anders met zo’n hengst op het terrein belandt als je die van de stal naar de paddock moet brengen? Op mijn 19e runde ik een pensionstal met 50 à 60 paarden, zodat de eigenaar een wereldreis kon maken. Voelde ik die verantwoordelijkheid? Jazeker! Vond ik het eng? Nee, want ik wist waar ik mee bezig was.

Tussen de paarden leer je klantgericht te zijn. Want waar paarden zijn, zijn eigenaren. En voor de mensen zonder paardenkennis: paarden = pure emotie + (veel, soms heel veel) eigen geld. Een interessante combinatie, maar het maakte me niet uit hoeveel auto’s iemand had en of diens paard nu € 5000,- of €30.000,- waard was – ik zorgde ervoor met dezelfde liefde en betrokkenheid. Want daar ging het me om, de paarden.

Elk paard heeft een eigen karakter en een eigen persoonlijkheid. Het leren (her)kennen van zoveel verschillende persoonlijkheden en daarmee samenwerken is dan ook fantastisch. Het is en blijft magisch als het lukt om trainingsmethodes aan te laten sluiten bij het paard, om de souplesse en kracht in het paardenlijf te krijgen en om de dressuuroefeningen samen te kunnen uitvoeren. En natuurlijk lukt dat niet allemaal direct. Het is een puzzel en je komt jezelf tegen. Want een ding weet je als je paarden traint: het ligt nooit aan het paard, het ligt altijd aan jou. Dus je gaat samen met anderen zoeken naar wat je aan jezelf en aan de training kunt aanpassen om het wel voor elkaar te krijgen. Poeh, wat heb ik veel geleerd over geduld, aanpassingsvermogen, onvermogen, accepteren, doorzetten en genieten van de kleine momenten.

Toen de tijd kwam om te beginnen aan mijn werkende loopbaan, zagen veel mensen een cv van ‘een paardenmeisje’. Ik had een kruiwagen nodig om in de arbeidsbemiddeling terecht te komen. De paardenwereld is voor velen een onbekende wereld, maar als je oprechte interesse hebt en voorbij het cv kijkt, dan zie je de geleerde lessen, de ontwikkeling, competenties en vaardigheden die iemand maken wie die is.

Gebruik een cv daarom ook vooral voor een goed gesprek over geleerde lessen, gemaakte keuzes, ontwikkeling en de ambitie die iemand heeft. Hoe je dit goede gesprek voert? Dat leer ik je in mijn online programma. Binnenkort meer!